یا مُنتَهَےالرّجایا

________________________

زمین تر شده بود از بغض آســـمان ...

و کبوترمان تشنہ ...

نشستہ بود کنار حوض .. بہ هواے آب !

.

..

و من با غصہ هایے مــبهم ...

نه جنس دیروز و امروز ...

مےدویدم در حـســرت جرعہ اے ســـراب...

و آب ... تمامـــِ قصہ بود !

قــصہ ے یکے بود و ...

هیـــــــــچ کس نبود !!!

___________________________

کودکے انشایش را میخواند،با موضوع ...

خــیمہ ها ...

و شـــاعرے همچنان مے سرود ...

مـــثنوے انـــتـــظـــار را ...

..

و کبوترمان ... فقط بہ آب مینگریست و...

 مینگریست

.

...

کودک سکوت کرد ... به وسعت تمامـــ واژه ها...

و تر شده بود ... بیست معلم از معصومیت چشم ها

و همکلاسے ها مے خوانند ... یکـــ صدا

خـــیمہ ے انــــتــــظــــار را  !!!

و معلم ... عاجز از تفسیر عـ ـــ ـشـ ـــ ـق ...

میگریست و میگریست ...

__________________________________

نــــ ی ــاز نوشت:

دلـــــــ م گواهے داده ...

خوشـــ بینم ... بہ فردا !

تــــو مے آیے ...

یــــلدای من فــــــــرداست !!!

نــــ ی ــاز نوشت::أَیْنَ الْمُضْطَرُّ الَّذِی یُجَابُ إِذَا دَعَا

_________________________________________________________________________________________

یا فـــاطمة الــــزهــــرا(س)